ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

Ռուսաստանը մտածում է

Ռուսաստանը մտածում է
24.09.2013 | 00:25

Ակներև է, Սիրիայի շուրջ թե՛ Ռուսաստանը, թե՛ Արևմուտքը ոչ միանշանակ մաքոքային քաղաքականություն են իրականացնում:
ԱՄՆ-ի պարագան խիստ հասկանալի է. այս պահին «խփել» Սիրիային վերջինս չի կարող ոչ բարոյապես, ոչ քաղաքականապես և ոչ էլ «ռազմականապես». դրան պատրաստ չէ ոչ իր և ոչ էլ համաշխարհային հանրությունը: Իզուր չի ոչ անհայտ Ֆրիդմանը ֆիքսում` Սիրիայի առնչությամբ Պուտինի որոշումներն ու քայլերը շատ ավելի բխում են ամերիկյան ժողովրդի շահերից, քան Օբամայի որոշումներն են:
Ահա հենց այստեղ էլ գայթում են Պուտինն ու յուր Ռուսաստանը: Ֆրիդմանի միտքը ուրույն երկրորդում է ամերիկյան կայքերից մեկը` արձանագրելով. Օբաման խաղաղության իր Նոբելյան մրցանակը պետք է տա Պուտինին:
Այո, երկու մտքերը ահավոր դուր են եկել Ռուսաստանին, վերջինս իր վերլուծական մտքի ողջ զինանոցի կիրառմամբ փորձում է տիրաժավորել դրանք, ինչն էլ իր հերթին նշանակում է, որ Սիրիայի թնջուկից Պուտինն իսկապես ցանկանում է կերտել Նոբելյան մրցանակ: Կերտել հենց հիմա, որովհետև ԱՄՆ-ն ու Իսրայելը, բոլոր դեպքերում, ռմբակոծելու են Սիրիան: Հանուն դրա ԱՄՆ-ը պատրաստ է ժամանակավորապես սիրաշահելու ոչ միայն Պուտինին` ընդունելով Սիրիայի առնչությամբ նրա «ճանապարհային քարտեզը», այլև Իրանի նախագահ Ռուհանիին` նամակով շնորհավորելով նրան:
Ինքնին հասկանալի է, սա ամերիկյան պլան «ա»-ն է: Ամերիկան հաստատ ունի պլան «բ», «գ»… մինչև «ֆ»: ՈՒ անհրաժեշտության դեպքում Ռուսաստանին ու Պուտինին կտա թե Նոբելյան, թե Շնոբել մրցանակներ` միայն թե կյանքի կոչի իր Մեծ Մերձավոր Արևելք պրոյեկտը, որի հայրերից Բժեզինսկին քրմաբար փափուկ բարձ է դնում Պուտինի «խաղաղարար» գլխի տակ` ֆիքսելով, թե յավրո՜ւմ, կարող է ՈՒկրաինան էլ հետևի Հայաստանի օրինակին, գա ձեր «մաքսայինենց տուն»: ՈՒ որպեսզի Պուտինը լրիվ կորցնի իր զգոնությունը` աչքը կտրի «Բոլոտնայայից» ու Նավալնուց, ծերուկ Սորոսն էլ, որպեսզի հավատացնի, թե չի ֆինանսավորում Նավալնուն, էդ տարիքում ամուսնանում է ու երեք օր երեք գիշեր ¥բառիս ամենաիսկական իմաստով¤ հարսանիք անում:
Պուտինենք կարծես մասամբ տպավորված են այդ ամենից: Խնդիրն օրերս ՌԴ նախագահի աշխատակազմի ղեկավար Ս. Իվանովի հայտարարություն է` եթե Ասադը Ռուսաստանին խաբի, իրենք կփոխեն Սիրիայի մասին իրենց որոշումը;
Ասադն էլ երեկ ասաց, որ ինքն իսկապես համաձայն է, որ ՄԱԿ-ի փորձագետները քիմիական զենքի օբյեկտներում ստուգումներ անցկացնեն, սակայն չբացառեց ահաբեկչությունը նրանց նկատմամբ, իհարկե, ապստամբների կողմից, որպես սադրանքի դրսևորում:
Ասել է` Ռուսաստանը շատ լավ է հասկանում, որ ՄԱԿ-ի ԱԽ մտած սիրիական թնջուկը շատ ջուր է քաշելու, ու քանի որ ԱՄՆ-ում, ի տարբերություն ՌԴ-ի, կայսրապաշտությամբ ու սովետի ռեինկարնացիայի մոլուցքով քրմերը չեն տառապում ու շատ խելացի են ¥այնքան խելացի ու կենսունակ, որ 83 տարեկանում կարողանում են ամուսնանալ¤, ամեն պահի կարող են գործի դնել ոչ միայն իրենց պլան «բ»-ն, այլև «ճ»-ն և կամ դիցուք` «ֆ»-ն:
ՈՒստի Ռուսաստանն ամբողջովին չի փակում դռները Ամերիկայի առջև, որովհետև շատ լավ հասկանում է` Ասադը գնացող է, ԱՄՆ-ը` մնացող:
Իսկ ահա Մակքեյնից կրկին հիշված Պուտինը ուզում է 2018 թվին կրկին ընտրվել, ինչի մասին էլ առանց երկնչելու օրերս հայտարարեց «Վալդայ» բանավեճի ակումբում:
Բա որ ամուսնությունը Սորոս-քուրմի ուժերը ավելի կենսունակացրած լինի ու վերջինս սկսի էլ ավելի հուժկու ֆինանսավորե՞լ «Բոլոտնայան»:
Բա որ ՈՒկրաինան, ինչպես կարծել է քուրմ Բժեզինսկին, չհետևի Հայաստանի օրինակին ու չմտնի Մաքսային միությո՞ւն:
Մտածելու բաներ են, չէ՞: ՈՒ Ռուսաստանը մտածում է:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2177

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ